آفتاب گردان ترین
نامه ام باید کوتاه باشد
ساده باشد
بی حرفی از ابهام و آینه،
از نو برایت می نویسم
حال همه ی ما خوب است
اما تو باور نکن!
آفتاب گردان ترین
تنها گرگها نیستند که لباس میش می پوشند!
گاهی پرستوها هم لباس مرغ عشق بر تن می کنند،
عاشق که شدی کوچ می کنند...
آفتابگردان ترین
وقتی که نیستی ، پرنده ی خیالم به سرش میزند که خود را حلق آویز کند از دار دلتنگی ات ! به دادش نمیرسی ؟
![نوشته‌ای از بهرام رادان در سوگ عسل بدیعی
***************************
عسل بانو
تو این هیاهوى رفتنت، حرفاى مردمى که عاشقانه دوستت دارن و چرندیات یه سرى جاهل، بى اختیار یاد خاطره اى افتادم مربوط به نوروز ١٣٨٢، سر صحنه شمعى در باد( که اونموقع اسمش بود: سوداى پرواز)
تقریبا سه هفته از فیلمبردارى میگذشت و ما کماکان به دنبال بازیگر دختر بودیم. تعداد زیادى رو در نظر داشتیم ولى هیچکدوم جدى نبودند، یادمه که توى پیاده روى خیابان ولیعصر، نزدیک میرداماد،تو خلوتى تهرون تو روزاى اول بهار، با خانم درخشنده راه میرفتیم و اسامى رو مرور میکردیم که یهو من اسم تو رو آوردم،
وقتى خانم درخشنده دلیلم رو پرسیدن،گفتم، عسل بدیعى انگار واقعا خود این نقشه! آسمانیه و هیچ بدى در عمق چشماش نیست، درست مثل دختر قصه ما.
حالا از اونموقع دقیقا ده سال میگذره و بیشتر از همیشه مشخص شد که روح پاک تو تا چه اندازه به کالبد خاکى این دنیا متصل نبود، که تا چه اندازه تو سوداى پرواز داشتى.
عسل بانو
مطمئنم که در اون دیار خوشحالترى ،
سلام من رو به همه برسون به خصوص خسرو شکیبایى که دلم تنگه براى اون خش صداش و على حاتمى و فردین و خلاصه هر کسى که مثل خودت اینجا نیست ،ولى یاد و خاطره ش ثبته تو تاریخ این سرزمین.
به امید دیدار همکار نازنین.
بهرام.
@[128802320518572:274:Bahram Radan]
@[163863730307037:274:حمایت از هنرمندان سبز]
۱۳۹۲/۱/۱۷](https://sphotos-a.xx.fbcdn.net/hphotos-ash3/s480x480/539219_636120773081328_737393949_n.jpg)
چراغ چشم*****************
آفتابگردان ترین
همیشه اول فصل بهار می خندم
تو دیده ای چقدَر بی قرار می خندم
ولی نیامدی امسال ، حال من خوش نیست
عجیب نیست که بی اختیار می خندم
خبر رسیده که عاشق شدی ، نمی دانی
به حال و روز خودم زار زار می خندم
پرنده ای که قفس در بهار را می خواست
پریده است برای چه کار ؟ [ می خندم ]
به زیر بال و پرم زرد زرد می افتند
به روی شاخه ی شان قار قار می خندم
خبر رسیده که مردی گرفته دستت را
خبر رسیده که من داغدار می خندم ؟
خبر رسیده که اشکی نمانده در چشمم ؟
خبر رسیده که در شوره زار می خندم ؟
خبر رسیده که یک شهر دور من جمعند ؟
خبر رسیده که دیوانه وار می خندم ؟
خبر رسیده ...؟ رسیده...؟ بگو دِ لامصب
بگو دِ ... تف به تو ای روزگار
می خندم...
به خنده های مکرر که گریه می پاشند
به این ردیف سمج چند بار می خندم
چهار پایه ی دنیا هُلم نمی دهد و ...
نه مثل حلقه ی بالای دار می خندم
به جای اسم تو بمبی تهِ تهِ قلبم
4 ، 3 ، 2 و یک / انفجار ....
محمد ارثی زاد
آفتابگردان ترین
تو کیستی که من این گونه مصرانهدر رویاهایم ردپایت را دنبال می کنم؟
تو کیستی که اینچنین مصرانه
به تار و پود من پیچیده ای؟
چنان که خلاصی از تو
جز
با پروانه شدن
ممکن نیست ...