ﻣﻦ ﺁﻥﺟﺎ ﻧﯿﺴﺘﻢ «!
ﺭﻫﺎ ﮐﻦ ﺳﻨﮓِ ﮔﻮﺷﻪﯼ ﮔﻮﺭﺳﺘﺎﻥ ﺭﺍ !
ﻣﻦ ﺁﻥﺟﺎ ﻧﯿﺴﺘﻢ !
ﻭﻗﺘﯽ ﺑﺎﺭﺍﻥ ﻣﯽﺑﺎﺭﺩ
ﺩﺳﺘﺖ ﺭﺍ ﺑﺮ ﺷﯿﺸﻪﻫﺎﯼ ﺧﯿﺲِ ﭘﻨﺠﺮﻩ ﺑﮕﺬﺍﺭ
ﺗﺎ ﮔﻮﻧﻪﻫﺎﯼ ﻣﺮﺍ
ﻧﻮﺍﺯﺵ ﮐﺮﺩﻩ ﺑﺎﺷﯽ !
ﺍﯾﻦ ﺩﺳﺖﻫﺎﯼ ﻫﻤﯿﺸﻪ ﺷﻮﺥِ ﻣﻦ ﺍﺳﺖ
ﮐﻪ ﻫﻨﮕﺎﻡِ ﺑﺎﺯﮔﺸﺘﻨﺖ ﺑﻪ ﺧﺎﻧﻪ ﺩﺭ ﻏﺮﻭﺏﻫﺎﯼ ﭘﺎﯾﯿﺰﯼ
ﻣﻮﻫﺎﯾﺖ ﺭﺍ
ﺑﻪ ﭘﯿﺸﺎﻧﯽﺍﺕ ﻣﯽﺭﯾﺰﺩ، ﻧﻪ ﻧﺴﯿﻢ !
ﻟﻤﺲ ﮐﻦ ﺗﻦِ ﺩﺭﺧﺘﺎﻥ ﺟﻨﮕﻞ ﺭﺍ،
ﺑﺮﺍﯼ ﺩﺭ ﺁﻏﻮﺵ ﮐﺸﯿﺪﻥ ﻣﻦ ...
ﺍﯾﻦ ﮔﺮﺍﻧﯿﺖِ ﮔﺮﺩ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺭﺍ ﺭﻫﺎ ﮐﻦ !
ﻣﻦ ﺁﻥﺟﺎ ﻧﯿﺴﺘﻢ !
ﺯﯾﺮِ ﺍﯾﻦ ﺳﻨﮓ
ﺗﻨﻬﺎ ﻣُﺸﺘﯽ ﺍﺳﺘﺨﻮﺍﻥ ﭘﻮﺳﯿﺪﻩ ﺍﺳﺖ
ﻭ ﺟﻤﺠﻤﻪﺍﯼ
ﮐﻪ ﻟﺐﺧﻨﺪﻫﺎﯼ ﻣﺮﺍ ﺣﺘﺎ ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ ﻧﻤﯽﺁﻭﺭﺩ !
ﺑﺮﺍﯼ ﺩﯾﺪﻧﻢ ﺑﻪ ﺗﻤﺎﺷﺎﯼ ﺩﺭﯾﺎ ﺑﺮﻭ،
ﻣﻦ ﻫﻢ ﻗﻮﻝ ﻣﯽﺩﻫﻢ
ﭘﺸﺖِ ﺗﻤﺎﻡ ﺑﻄﺮﯼﻫﺎﯼ ﺧﺎﻟﯽ
ﺩﺭ ﺍﻧﺘﻈﺎﺭِ ﺗﻮ ﺑﺎﺷﻢ ... یغماگلرویی
کدامین چشمه سمی شد، که آب از آب می ترسد/
و حتی ذهن ماهیگیر از قلّاب می ترسد/
گرفته دامن شب را سکوتی آنچنان مبهم/
که اشک از چشم و چشم از پلک و پلک از خواب می ترسد....
کدامین چشمه سمی شد، که آب از آب می ترسد/
و حتی ذهن ماهیگیر از قلّاب می ترسد/
گرفته دامن شب را سکوتی آنچنان مبهم/
که اشک از چشم و چشم از پلک و پلک از خواب می ترسد....
صبح است ساقیــــــا قدحی پرشــــراب کن
دور فلــــــــــک درنگ نــــــدارد شتــــــاب کن
زان پیشتــــر که عالــــــم فانــی شود خراب
ما را ز جــــام بــــــاده گلگــــــون خـــراب کن
حافظ