کریسمس‌

مِری‌ کریسمس‌

وقتی‌ که‌ بابانوئل‌ گوزنشو زین‌ می‌کنه‌
اولین‌ برف‌ِ زمستون‌ خاکو سنگین‌ می‌کنه‌
همه‌ آدما به‌ فکرِ جشن‌ِ عیدِ نوئلن‌
... تنها یه‌ درخت‌ِ کاج‌ خدا رو نفرین‌ می‌کنه‌

قدش‌ از قدِ تبرزنش‌ یه‌ کم‌ بُلن‌تره‌
امّا معلومه‌ تو جنگشون‌ برنده‌ تبره‌
سَردی‌ِ تیغه‌ی‌ تیز هِی‌ تنشو می‌لرزونن‌
این‌ درخت‌ِ مُرده‌ رو کی‌ می‌خره‌؟ کی‌ می‌خره‌

یه‌ درخت‌ اُفتاده‌ از نفس‌! مِری‌ کریسمس‌
یکی‌ حرمت‌ِ جنگلو شِکَس‌! مِری‌ کریسمس‌

شب‌ که‌ می‌شه‌ تو یه‌ خونه‌س‌ تن‌ِ اون‌ درخت‌ِ کاج‌
روی‌ سَرش‌ صدتا ستاره‌ می‌درخشن‌ مث‌ِ تاج‌
اما اون‌ مدتیِ‌ که‌ مُرده‌ و بی‌خبره‌
کی‌ واسه‌ زخم‌ِ تبر می‌شناسه‌ یه‌ راه‌ِ علاج‌

بعدِ تعطیلی‌ِ عید، درختو از یاد می‌برن‌
پولک‌ و ستاره‌هاشو از رو شاخه‌ش‌ می‌کنن‌
می‌ندازن‌ توی‌ خیابون‌ کاج‌ خشک قصه‌ رو
نگا کن‌! چهارتا ولگرد اونو آتیش‌ می‌زنن‌

یه‌ درخت‌ اُفتاده‌ از نفس‌! مِری‌ کریسمس‌
یکی‌ حرمت‌ِ جنگلو شِکَس‌! مِری‌ کریسمس