زواره

دختران ...
دختران انارهای زیبایی هستند
لبخند می زنند، آنگاه که عاشق می شوند
ترک می خورند
از چکه های قرمز آب انار عروس می شوند

بتی مس شود مرد در اوج آرزو های نپخته اش
سکوت می کنند، آفتاب که می خورند
رسیده می شوند
توکه های انار به دست آن تنه
با وزش های تند باد
تنش را کتک می زند چه سرد
یخ می کند سریع باغ و بعد
پاییز می رسد
انار هنوز بر شاخه ی درخت رسیده تر
به آرزو هایی که کپک زده است
بلند می شود باغبان پیر خانه مان
ترک سرد و بی رحم انار کنده می شود
زمین می خورد انار
همچنان که مرد دور می شود ز او
او خورده است زمین
زیر پای عابران خورد می شود سریع
و نگاه سرد و بی تکلم ضربه میزد به او
دست عابران دزد و بی حیا
کج می شود به سوی لباس قرمز و رنگ پریده اش
و اما دانه های انار زرد می شود ...

"بنفشه زواره"