کمک

اولین چیزی که مردم برای کمک بهش فکر می کنن چادر و پتو هست ...اینا خیلی خوب و واجبن ولی چیزهایی هستند که آدم بهشون فکر هم نمی کنه. مثلا مردم با پای برهنه از زیر آوار بیرون آورده می شن و کفش
ی به پا ندارن. فرستادن دمپایی( از این جهت که راحت تر به هر پایی می خوره ) لازم است
زنان زیادی دوره‌‌ی پریودشون رو می گذرونن و نیاز به پد بهداشتی و لباس زیر تمیز دارن. ( به دلیل عدم وجود این موارد زنان زیادی در بم دچار عفونت های زنانه شده بودند)
بچه های خردسال و نوزاد نیازهایی مثل شیر خشک و سرلاک و پوشک و پمادهای ضد سوختگی دارند. کسی به این فکر نمی کنه که کوچولو ها هم لباس می خوان.
وسایل نوی اهدایی خود را تا جایی که می تونید به دست مصرف کننده برسونید. چون تمام پتوها و چراغ ها و چادرهای آکبند در انبار سپاه جمع آوری می شدند و تنها دست دوم ها به دست مردم می رسید.
لوازم بهداشتی مهم تر از خوراکی هستند چون خوراک بخور نمیر هر طور شده به دستشون از طریق هلال احمر و دولت می رسه ولی کسی داستان بهداشت رو اولویت نمی ده و متوجه نیستن عوارض اش مدت ها پس از لزلزله باقی می مونه.
خون دادن فراموشتون نشه. این کم ترین کاریه که می تونید بکنید.
عده ی زیادی اونجا شوکه و در حالت بحران روانی به سر می برن. دوستان مددکار و روانپزشک اگه می تونن ،بویژه اگه آذری زبون باشن خودشون رو به مردم برسونن
ضمنا یادتون باشه اون مردمی که زندگیشون رو از دست دادن آبرومندن. چیزایی که می خواین بندازین دور رو نفرستید. وسایل و لباس های نو و تمیز و آبرومند بفرستید. گویی برای خانواده ی خودتو