سالگرد وفات " ناصر عبدالهی " عزیز . . .

آذر سالگرد وفات " ناصر عبدالهی " عزیز . . .
مرگش را کسی باور نمیکرد... صدای خاصی داشت... تقلید نمیکرد... در دهمین روز دی ماه سال ۱۳۴۹ در محله سید کامل شهر بندرعباس زاده شد، پدرش کارگر بازنشسته بود و مادرش خانه دار. از ۱۳ سالگی به موسیقی علاقمند شد، فعالیت‌های هنری خود را از سال‌های نوجوانی در صدا و سیما و حوزه هنری سازمان تبلیغات اسلامی استان هرمزگان آغاز کرد.

کار حرفه‌ای را به طور جدی از سال ۱۳۷۴ خورشیدی آغاز کرد. در سال ۱۳۷۵ همراه با همسرش به تهران آمد. محمدعلی بهمنی شاعر هرمزگانی و دوست نزدیکش، وی را به انتشارات دارینوش معرفی کرد. پس از آن آلبوم‌های «عشق است» و «دوستت دارم» ناصر را این انتشارات ضبط و منتشر کرد. ناصر با انتشارات فوق دچار اختلافاتی شد، پس از آن آلبوم های «بوی شرجی»، «هوای حوا» و «ماندگار» توسط انتشارات آوای نکیسا و آلبوم «رخصت» توسط انتشارات آوای مهر میهن به بازار روانه شد.

... «بوی شرجی»، «هوای حوا»، «عشق است»(همراه با پرویز پرستویی و محمدعلی بهمنی)، «دوستت دارم»(همراه با پرویز پرستویی)، «ماندگار»، «عیدانه»، «مه گنوغم» و «رخصت» آلبوم های منتشر شده ار این خواننده است.

و در نهایت عبداللهی در سوم آذرماه ۱۳۸۵ در بندرعباس به دلایل نامشخصی بی هوش شد و به کما رفت. او پس از گذراندن ۲۷ روز در کما سر‌انجام ۲۹ آذرماه ۱۳۸۵ در بیمارستان هاشمی نژاد تهران در سن ۳۶ سالگی پشت پا به رسم دنیا زد و رفت ...

دل من یه روز به دریا زد و رفت

پشت پا به رسم دنیا زد و رفت

پاشنه کفش فرارو ور کشید

آستین همت رو بالا زد و رفت

یه دفعه بچه شد و تنگ غروب

سنگ توی شیشه فردا زد و رفت

حیوونی تازگی آدم شده بود

به سرش هوای حوا زد و رفت

دفتر گذشته ها رو پاره کرد

نامه فرداها رو تا زد و رفت

و امروز شش سال از رفتن ناگهانی کسی که می خواست «جای تمام نادیدنی های دنیا رویا بزاره» می گذرد...

یه روز از همین روزا روی شب پا می زارم

توی قاب لحظه ها عکس فردا میزارم

تا که خوب خوب بشه زخمای دلواپسی

عشق و مرهم میکنم روی دلها میزارم

تو وجود آدما حس آشنایی هست

مثه حس من و تو اسمشو ما میزارم

عزم آدما بلند، روح آدما وسیع

توی شعرم واسشون کوه و دریا میزارم

توی بهت جاده ها هر جا که دیدنی نیست

چشمامو میبندم و جاش یه رویا میزارم

ناصریای موسیقی ایران هر سال اول ذی الحجه با مهر علی و زهرا شنیده می شود تا یادمان نرود صدای منحصر به فردش هیچگاه کهنه نمی شود...

هنوز هم با گذشت این همه سال شعر و صدایش جایگاهش را در موسیقی حفظ کرده... و هنوز هم «بوی شرجی»، «هوای حوا» ماندگار هستند...ا