آفتابگردان ترین
گاه
به دنبال یک کورسوی امید
که تنها توانش در سخاوت،
بخشش یک جرقه بیشتر نیست
به تفالی
چنگ می اندازیم ...
شاید کمی نفس شود برای دلی که رو به قبله خوابیده ...
شاید کمی جان بگیرد لبخندهای خاک خورده کنج فراموشخانه ...
شاید کمی حالمان را برای یک لحظه کوتاه هم شده، بهتر کند ...
نه!
سرزنش نمی کنم دلم را
وقتی به هر دری می زند برای کمی سبک تر کردن بار گران این کوه اندوه ...
برای نمایش آواتار خود در این وبلاگ در سایت Gravatar.com ثبت نام کنید. (راهنما)
ایمیل شما بعد از ثبت نمایش داده نخواهد شد